Weg uit Pretoria

Hallo beste vrienden,

We hebben Pretoria achter ons gelaten en rijden nu richting noorden naar het Nationaal Park Kruger.

De camper is nagezien, hier en daar wat verbeterd ( beveiligd ) , maar nog altijd zonder LPG, want we kunnen geen koppeling vinden om LPG te tanken.

Dus wordt het koken op een noodstel met campinggas.

We weten niet wanneer we onderweg internet tegen komen. Afwachten dus wanneer we nog eens kunnen berichten

Bartt en Lotte

Van Durban naar Drakenburg

Van Durban naar het zuidelijke deel van Drakensberg

Na een nachtje op een camping verder gereden naar de valley of the 1000 Hills, heel mooi, alleen hebben ze hun camping zo goed verstopt dat ze niet te vinden zijn. Na een zeer lange zoektocht en niets te hebben gevonden dan maar geslapen om de parking van een benzinestation dat 24/24 open was. Dat was de enige veilige optie.

De dag erna doorgereden naar een camping die we wel vonden, Midmar Dam. Zeer mooi terrein, mooie omgeving. De volgende dag gaan wandelen in Umgeni-valley, niet de wandeling gevonden die we dachten, maar wel mooi. Volgende dag een kleine game-view rit door Midmar, met enkele hertachtigen, zebra's, buffels en vogeltjes, Mooi om te zien, alleen spijtig van het slechte weer.

Van Midmar door naar Drakensberg. Een zeer lang gebergte dat de grens vormt met Lesotho. Dit gebied is opgedeeld in tientallen parken en reserves. Dus in het zuiden beginnen en langzaam naar het noorden. Wandelingen te over, dus een paradijs voor ons.

Beginnen in Bushman's Nek, eerst een dirt-road tot daar, het eerste deel lag heel goed, het laatste was een beetje modderig, dus maar even de 4x4 testen. Zeer vlotjes tot op de camping geraakt al was de wandeling zelf een beetje moeilijker te vinden. Bijna de grens naar Lesotho overgestoken, daar moeten we voorlopig nog niet zijn, en dan toch de juiste weg. Naar een mooie grot, echt de moeite, alleen op de terugweg, regen. Tja ook dat kennen ze hier. Van Bushman's Nek door naar Cobham. 1 steen tegengekomen op de dirt-road. Onze al-in-een-niet-zo-beste-staat-zijnde-uitlaat heeft deze ook gevoeld met gevolg dat we de laatste 1,5m van de uitlaat ergens achtergelaten hebben. Aangekomen om 15.45u, receptie geslopen vanaf 15.40u, ja, rare openigsuren, maar geen probleem, gewoon gaan staan en we betalen de dag erna wel. Blijkbaar is dat hier dan ook de gewoonte. Een prachtige wandeling kunnen doen in de stralende zon. Een hele goeie raad, haar afscheren, wandelen in de zon, geen hoed zijn goede ingrediënten voor een verbrand hoofd. En daar heb je dagen plezier van. Maar geen gezeur, op naar het volgende deel. Van Cobham door naar Himeville. Daar hebben ze, volgens de brochure die we in cobham meegekregen hebben, nog een camping met powered-sites. In Himeville aangekomen een zeer vriendelijke ranger die ons vroeg wat we daar kwamen doen, euh? De camping? Die bestaat al 12 jaar niet meer. Tja, soms staan ze hier in bepaalde gebieden nog een beetje achter. Dan maar ineens door naar Lotheni. Een heel mooie campsite en een mooie wandeling meegekregen. Na 4 km moeten terugdraaien omdat we geen beide zin hadden om de rivier al zwemmend over te steken. Dan maar een andere wandeling naar de andere kant, en je gelooft het nooit, zelfde verhaal. Tja 2 halve maken 1 heel dus toch mooi uitzicht gehad en een fijne dag. Na Lotheni op weg naar Giant's Castle, onderweg een camping, heel mooi maar veel te duur. Voor Giant's Castle langs Highmoor NR voor de San rock te gaan bekijken, een wandeling van 4 km. Gezien het weer, door de regen. Volgens de man aan de receptie, naar Aasvoelgrot, euh rock, jaja ook daar. In plaats van 4 km over-en-weer was het 4 km enkel, en nog steeds regen, en de grot, ja die was mooi, maar de rock art zijn we nog aan het zoeken. Giant's Castle slaan we over omdat we hier toch te ver voor moesten omrijden en er eigenlijk niet echt een grote wandeling is en waarschijnlijk ook een beetje door de regen. Dus verder gereden naar Wagendam NR, een groot meer aan een dam, en een mooie omgeving om te slapen.

The Battlefields

The Battlefields

Vanuit Wagendam gaat onze reis verder door de Battlefields. Dit is een hele streek waar eind 1800 en begin 1900 hevig gevochten werd tussen de Engelsen en de Boers, de plaatselijke bevolking. Wie, zoals ons, restanten van de infrastructuur, kanonnen, en dergelijke verwacht, komt bedrogen uit. Enkele, reeds versleten, betonnen paaltjes met afgeschenen letters is het enige wat er op de meeste plaatsen te zien valt. Niet echt veel dus, dan maar verder naar een stad om onze was te gaan doen. Blijkbaar ook niet, ten vroegste tegen morgen en je kan het hier zelf niet doen. Dan maar wachten. Ah, ondertussen via Weenen game reserve, een kweekcentrum voor witte en zwarte neushoorn, je kan daar een 4x4 selfdrive doen om de dieren te gaan bekijken, ook giraffen, zebra's en veel meer loopt er rond. Die selfdrive kunnen jullie niet doen, daar heb je 4x4 voor nodig, ja dat hebben we. Euh ah jullie auto is te hoog maar je kan hier wat verder rijden. Geen dieren te zien, een verschrikkelijk slechte weg, dus maar snel door naar een goede slaapplaats. Spioenkop NR, gelegen bovenaan de Spioenkop dam. Heel mooi, alleen wel oppassen want de camping krijgt regelmatig het bezoek van elanden en neushoorns. Regelmatig is dus niet tijdens ons verblijf. Maar toch een hele gezellige plaats en ideaal om de Spioenkop Battlefield te gaan bezoeken. Hier zou wel iets meer te zien zijn, op naar daar. Na een steile beklimming met de camper, tegen eerste, probleemloos boven geraakt. Heel mooi uitzicht en inderdaad wel wat te zien. Enkele grafzerken en enkele informatieborden met welke gevechten hier plaatsgevonden hebben. Onderweg naar de camping dan toch het onvermijdelijke, platte band. Het moest er eens van komen. Na een half uur zoeken dan toch gevonden waar je die krik moet plaatsen en de band kunnen vervangen. Gezien de zon eindelijk nog eens schijnt, na een week regen, willen we gaan genieten van het buitenzitten en besluiten we terug op de camping te gaan staan. Wat zien we vlak voor de aan de camping komen?????? Een hele kudde giraffen die rustig staan te eten van de bomen. Een heel mooi zicht, dus al zeker de moeite om terug te komen. Gezien het veranderlijke weer hier, het zekere voor het onzekere nemen en de braai die we deze avond zouden doen, dan maar naar de middag zetten om rustig te kunnen genieten. Na een lekkere braai misschien toch nog even de game-drive doen die hier door het park loopt, een ritje met de auto, gezien je er niet mag wandelen wegens te gevaarlijk met alle wilde dieren. Een heel mooi zicht met zebra's en wildebeesten. Na bijna 6km gereden te hebben staat er een rots even verder in het gras. Een bewegende rots. Een neushoorn, een heel knap zicht, en zeker wanneer hij op nog geen 5 meter van ons de weg oversteekt. Je kan niet begrijpen dat deze prachtige dieren met uitsterven bedreigt zijn zonder dat ze natuurlijke vijanden hebben.

Centraal Drakensberg

Centraal Drakensberg

Na een nachtje slapen verder via Winterton, onze band laten herstellen, door naar Monk's Cowl waar we 3 dagen zullen blijven. De eerste dag, aangekomen net na de middag, een korte maar mooie wandeling gemaakt naar Sterkspruitfalls. De volgende dag een wandeling op de planning van 6 tot 7 uur. Met prachtige uitzichten o ver het hele gebergte. Dus om 7 uur opstaan om tegen 8u te kunnen vertrekken. Of toch maar niet met de regen, we zullen rustig in onze lekker warme camper blijven zitten en zien wanneer het optrekt om de wandeling te beginnen. Na enkele uurtjes dan toch droog. Gezien de natte ondergrond wijziging van de planning. Geen zware beklimmingen over natte stenen, wel een tocht door Hlatikhulu forest, met een kleine omweg tot aan Nandi Falls. Prachtige omgeving, alleen de diepe rivier oversteken aan het begin en aan het einde had er niet bij hoeven te zijn.

Na een goede nachtrust voorafgegaan door een lekkere braai, vol goede moed opgestaan om de geplande wandeling van de dag voordien te gaan doen. Maar ja, regen en mist zijn nu niet de beste partners bij deze, volgens de routebeschrijving, zware wandeling. Er zit dus niets anders op dan het weer af te wachten (Voor diegenen onder jullie die dachten dat het hier droog en dor was, wij kunnen bevestigen dat dat zeker niet het geval is, we hebben hier al meer regen gehad dan zon). Om 13u dan toch de zon. We zullen dan maar een klein deeltje van de wandeling gaan doen. Heen en weer tot aan de Sphinx, een 2 uurtjes wandelen. Daar aangekomen en nog steeds in de aanwezigheid van het zonnetje, dan toch maar verder gegaan en de volledige wandeling afgerond, nu ja op een 500 meter na.

De volgende ochtend vertrokken in de richting van Cathedral Peak Nature reserve. Eerst even de was gaan doen onderweg, nog wat gaan winkelen, Lotte naar de kapper en dan tot aan Didima. Een zeer luxueus resort dat er vermoedelijk een camping moest bijnemen. Vriendelijkheid is hier aan de receptie ver te zoeken en de gezelligheid op de camping ligt vermoedelijk ergens bij de vriendelijk van de receptie.

Gezien 31 oktober een hoogdag is, hebben we besloten om een rustdag in te lassen en enkel te genieten van het niets doen. Blijkbaar vonden de weergoden dit best een goed plan. Een hele dag lekker in het zonnetje naast onze camper met een flesje witte wijn en de nodige hapjes. De lucht, ja die ziet donker, overal rond ons, behalve hier net boven, kan het nog beter? 's Avonds een lekkere braai, oké, ik geef toe dat die niet zo vlot verlopen is, maar we hadden eten en dat is het belangrijkste. Ah ja, nog een klein detail, als je ooit hout gaat halen bij een andere BBQ, kijk dan eerst even of er geen schorpioenen op zitten, je verlof zou nog al snel gedaan kunnen zijn.

1 November, een feestdag voor jullie en voor enkele ongetwijfeld een zware dag. Voor ons een dag met een zoals zo dikwijls, een miezerig begin, maar eens de regen stopt zijn we klaar om een kleine wandeling te gaan maken. Nee, niet de grote tocht naar Cathedral Peak die we eerst in gedachten hadden, daarvoor is het te laat gestopt met regenen en zeg nu zelf, genieten van het uitzicht vanop een hoge bergtop, zonder dat er zicht is, daarvoor ga je niet met je plezier naar boven. Dus iets anders, eerst even een klein stukje asfalt tot aan de volgende afslag, daar naar boven tot aan de congrescentrum en dan naar Rainbow Gorge, hoe moeilijk kan het zijn. Heel makkelijk, moest het kaartje dat we meegekregen correct geweest zijn. De eerste plaats die we tegenkomen blijkt veel verder weg te zijn dan waar we moesten zijn. Maar geen nood, dan gaan we eerst naar Doreen Falls en dan een doorsteek naar Rainbow Gorge. Na ongeveer 1,5km wandelen komen we een puff-adder tegen die net een aanval uitvoerde op zijn lunch. Maar deze, gelukkig voor ons, mistte. De slang van iets meer dan een meter had mijn been in gedachte als lunch. Gelukkig hadden we dit net op tijd gezien en was de slang net iets te ver af om aan ons te kunnen. Weer maar eens even met twee voetjes op de grond gezet, hier zijn het de dieren die het laatste woord hebben.

Weekendje weg!

Hallokes,

Dit weekend zijn we met Koen en Petra naar Pilanesberg geweest.Een prachtigpark ong 2u rijden van Pretoria.

In dit park kan je zelf rijden of gamedrives (op zoek gaan naar wilde dieren met een ranger in een omgebouwde jeep) maken.De gamedrives zijn in de late vooravond en 's morgensvroeg wanneer de beesten het meest actief zijn.Terwijl we zelf reden,hebben we onze eerste kudde olifanten en nijlpaarden gezien.Tijdens de gamedrive hebben we een luipaard dat op ong 5m van de jeep lag,een black mamba (de gevaarlijkste slang hier),neushoorns en verschillende antilopesoortengespot.

Een heel geslaagd weekend!!!

Groetjes daar.

De neushoorns

Het trieste verhaal van de Neushoorn

Zoals jullie wellicht nog niet hebben kunnen lezen (dat verhaal komt er aan na het weekend), hebben we in Spioenkop NR onze eerste Neushoorn gezien. Echt een prachtig dier. Alleen spijtig dat er aan het hele verhaal rond de Rhino een zeer wrange nasmaak hangt. De neushoorns hebben als één van de weinige dieren geen natuurlijke vijanden. De enige vijanden die ze hebben zijn de mensen. Dat blijkt nu juist het probleem te zijn. In de Aziatische landen zijn ze er nog steeds van overtuigd dat je met poeder van de hoorn van de neushoorn alle ziekten kan genezen die er zijn, zelfs kanker. Gezien er steeds meer rijke Aziaten zijn, gaat de vraag naar de hoorn dan ook de hoogte in. Niettegenstaande er door SITES een verbod werd ingeroepen op het verhandelen van producten afkomstig van neushoorns.

Vanaf het verbod ingeroepen in 2007, is er een stijging van het stropen van neushoorns. In 2007 waren er 13 gevallen van het stropen van een neushoorn, in 2008 waren er 83, 122 in 2009, 333 in 2010 en in november 2011 waren er al 370 gevallen gekend. Het resultaat hiervan is dat er tegen dit tempo binnen 15 jaar geen enkele neushoorn meer bestaat. In November 2011 werd er door de IUCN 1 soort als uitgestorven en een andere soort op het randje van uitgestorven verklaart. Als je dan bekijkt dat er van bijvoorbeeld de Sumatraanse neushoorn nog 200 exemplaren rondlopen en van de Javaanse neushoorn er nog minder dan 44 bestaan, dan denk ik dat een heleboel mensen zich hier terecht zorgen maken.

Er zijn door vele mensen reeds enkele pogingen gedaan om het stropen tegen te gaan. Deze zijn dikwijls zeer drastisch. De drie grote groepen van oplossingen zijn, het op voorhand verwijderen van de hoorn, het inspuiten van de hoorn met een gif en kleurstof of het opnieuw legaliseren van de handel in de hoorn.

Het verwijderen van de hoorn is volgens experts geen oplossing. De hoorn is zoals vingernagels bij de mens. Men kan die weghalen zonder pijn te veroorzaken, maar die groeit opnieuw aan, met gevolg dat dit om de zoveel tijd zou moeten herhaald worden. Op zich geen probleem, maar hiervoor dient de neushoorn onder narcose gebracht te worden en dit is voor dit dier nu het grote gevaar. Er is meer dan 33% kans dat een neushoorn een narcose niet overleeft gezien het zwakke hart dat de dieren hebben.

Rond het inspuiten met gif is er al een hele controverse ontstaan. Volgens de eigenaars van de dieren zou het een niet dodelijk gif zijn dat misselijkheid, braken,... kan veroorzaken gedurende enkele weken. Ze proberen hiermee de eindegebruikers te doen inzien dat ze andere producten moeten zoeken. Nu zijn er reeds meerdere gevallen gekend van sterfte bij mensen die het poeder met gif ingenomen hadden. Die familieleden hebben vervolgens getracht om te achterhalen van bij welke eigenaar de hoorn afkomstig was. Een bizar verhaal als je het mij vraagt. Iemand sterft door het innemen van een illegaal product dat door een onbekende via stroperij en dus illegaal is verkregen en waarvoor een met uitsterven bedreigde diersoort werd afgemaakt dat dan nog eens eigendom was van een persoon dewelke geen toestemming heeft gegeven om dit dier te doden. En dan gaat de familie de eigenaar proberen te achterhalen om hem de vergiftiging van hun familielid ten laste te leggen??????????????????????????????????

De derde mogelijke oplossing is het opnieuw toelaten van de handel van de hoorn. Dit zou in eerste instantie het stropen kunnen tegengaan, maar gezien er een dergelijk grote vraag is naar dit product en er nog maar zo weinig dieren in leven zijn, zou de vraag veel groter zijn dan het aanbod en de stroperij gewoon verder zijn gang gaan.

Geen van de bovenstaande oplossingen kunnen het stropen tegengaan. En als je weet dat de straffen op stroperij in de meeste gevallen geldboetes betreffen, dan besef je ook dat deze straffen weinig uithalen. De geldboetes bedragen enkele 1000 euro's en een verbod op jagen voor enkele jaren, meestal zelfs nog niet geldig voor het hele land. Als je dan weet dat de prijs van de hoorn van de Rhino momenteel veel hoger is dan de prijs van zuivere cocaïne, dan is een boete een lachertje. Een neushoorn kan op dit ogenblik meer dan 120000 euro opbrengen. Voor sommigen een leuke job en goede verdienste. Zeker als je weet dat nog geen 3% van de stropers vervolgt wordt.

De hoge opbrengst is vermoedelijk ook de reden waarom er met zeer moderne apparatuur op neushoorn kan gejaagd worden. Men spreekt hier dan over nachtkijkers, geluidsdempers, warmtegevoelige zoekers zelf tot het inzetten van helikopters. Als je deze moderne middelen bekijkt tegenover de middelen die de bestrijders van de stroperij ter beschikking hebben, dan besef je dat het een zeer ongelijke strijd is.

Maar volgens velen is de strijd nog lang niet verloren. Iedereen kan volgens hen een steentje bijdragen aan het behoud van deze dieren. Voornamelijk zijn het financiële middelen die men hier nodig heeft. Maar ook ludieke acties om het onderwerp in het nieuws te houden appreciëren ze hier ten zeerste. Zo is er een groep geweest die, nadat een Amerikaanse unief had uitgebracht dat de hoorn eigenlijk niets anders is dan een mengeling van haar en de stoffen waaruit menselijke nagels bestaan, er niets beter op had gevonden om zakken vol haar en nagels te verzamelen en deze af te gaan geven op de ambassade van Vietnam (momenteel de grootste consument van de hoorn).

Gezien ook wij ons steentje willen bijdragen, weliswaar een zeer klein steentje, zullen we wel enkele foto's van de neushoorns die we zien op onze blog plaatsen, maar we gaan de hoorn wegwerken. Zo zijn we zeker dat personen met slechte intenties niet kunnen zien hoe groot de hoorn is en dus ook niet weten of het de moeite is om het dier te gaan zoeken. Dit idee is een zwakkere vorm van de resolute maatregel die reeds door vele private eigenaar van de dieren genomen werd, namelijk het verbod op het nemen van foto's of zelfs het verbergen van de dieren. De foto's met hoorn kunnen jullie na onze thuiskomst natuurlijk altijd komen bekijken, maar ze zullen nooit op het internet gezet worden.

Zo, nu hebben jullie een klein beetje meer info over het spijtige verdwijnen van een prachtig dier.

Het afhalen van onze camper

Hoe moeilijk is het afhalen van een camper.

Dan het hoofdstukje mobilhome afhalen. Langs geweest bij de burelen die we maandag moeten passeren, de nodige info verkregen en dan maandagmorgen naar de consul om onze papieren van DHL daar af te gaan halen. Die waren er nog niet, dus de secretaresse even naar DHL gebeld om hen te verzekeren dat de documenten voor 13u bij hem moesten zijn gezien ze dan sloten. Papieren aangekregen en een lift van de chauffeur van de consul tot aan de douane. Vol goeie moed daar binnen, zeer vriendelijke mensen. Er moet een inspecteur mee en dat kan vandaag nog geregeld worden. Die mens mee. Maar wij moeten toch nog een vergunning hebben om het laatste stukje binnen te mogen. Geen probleem, we wachten hier wel even terwijl de inspecteur gaat kijken. Ondertussen nog over en weer gelopen voor een document dat ik eerste wel en dan weer niet moest hebben en dan toch wel, dat wordt vooraan afgegeven, nee dat is niet waar, ga maar terug en zeg hen dat ze dat zelf moeten afleveren. Alé, na enkele uren geen documenten en de inspecteur kan de camper niet vinden? Dat is raar, daar kan je moeilijk naast kijken. Maar ondertussen 16u voorbij en iedereen gestopt met werken, dus dan maar een hotel vlakbij en morgen opnieuw proberen. De volgende morgen een afspraak gemaakt met douane om 9u en eerst om 8 uur langs het bureel van het havenbedrijf voor de nodige documenten. Daar bij één van de chefs terecht gekomen en de volledige uitleg gekregen over hoe we onze camper loskregen, maar dat kan je echt niet alleen gezien jullie geen lopende rekening hebben bij ons en om die aan te vragen duur het enkele dagen, dus veel sneller via een agent, en dan kon hij er persoonlijk voor zorgen dat we de camper diezelfde dag nog meekregen. Maar eerst snel naar de douane om de auto na te laten kijken. Ondertussen we de nodige vergunningen om mee binnen te mogen. Dus het bureeltje binnen, wij komen we auto nakijken met douane, ah hij staat in de loods. Dus naar daar. Hier staat hij dus niet. Terug naar het bureel, ah dan zal hij buiten staan naast de loodsen, terug naar daar, ook niet, ondertussen heel de kaai afgezocht, nergens te vinden, dus wel een klein beetje paniek dus terug bureel binnen. De chef daar duidelijk gemaakt dat de camper niet staat waar hij moest staan en gewoon nergens te vinden was. Al enkele andere mensen mee aan het zoeken, tja echt niet te vinden. Dan de baas zelf maar mee. Na 2 uur zoeken, geen camper te vinden. Tja dat is raar, normaal moet die hier staan. Paniek al enkele niveaus hoger. Er is nog 1 plaats waar die kan staan, maar dat zou raar zijn want dat is tussen de nieuwe bestelwagens. En inderdaad, tussen enkele nieuwe sprinter ziekenwagens onze camper. OEF. Controle van de douane, 'Waar staat het chassisnummer', ah dat klopt, dan is alles in orde. Welgeteld 2 minuten. Hoe snel kan het gaan. Papieren van douane in orde, dan snel terug naar havenbedrijf om te wachten op een agent. Nog de raad meegekregen van de chef dat we ons niet mogen laten afzetten en als we twijfelen aan de prijs, we langs hem moeten komen. De papieren in order laten brengen, de havenkosten betaald en dan een zware onderhandeling over de vraagprijs voor de verrichtte handelingen. Van 1000 naar 500 rand is een groot verschil, die mens iets minder blij, maar wij hebben de papieren. Dus naar het bureel voor de auto af te halen. Hey ben je hier terug, ja om de auto op te halen. Dat gaat niet meer, daarvoor moet je eerste langs de dienst planning en je kan die ten vroegste morgen meekrijgen. Euh nee, Mr Khan heeft ons verzekerd dat we die vandaag konden meenemen en je moest hem maar eens bellen. Na een zeer kort telefoontje, ze zijn met de mail onderweg naar hier en dan krijg je hem mee. Tja, zelfde als in bij ons, wat je kent is niet belangrijk, maar wie je kent wel. Na 7 controleposten dan eindelijk weg met onze camper. Een zalig gevoel.

Lesotho

Hey jullie,

Golden Gate Highlands NP is blijkbaar echt de moeite voor de zonsondergang, maarals je daar 2 avonden zit met regen, kun je dus niet genieten van de ondergang.Hebben daar wel een paar leuke,korte wandelingen gemaakt, maar de game drive was zonder game.

Zijndan doorgereden naar Lesotho,waar wenaar het dichtbijzijnde nationaal park zijn gereden.Wat een teleurstelling als blijkt dat we daar niet kunnen kamperen met onze mobilehome,is veel te hoog.Het landschap was prachtig,maar de wandelingen waren niet meer aanwezig.We zijn dan maar terug richting Zuid-Afrika gereden.We moesten toch ergens de grens oversteken,aangezien we maar 90 dagen inZuid-Afrika kunnen blijven zonder visum.

Woensdag komen we aan in Pretoria bij onze vrienden en daar blijven we waarschijnlijk een klein weekje.

Tot binnenkort,groetjes van ons.